هلن کلر

بازدید: 305

     به نام خدا

فکر میکنید اگر چشم هایتان را بگیرند ،دنیا به آخر میرسد؟ پس مطالب زیر را بخوانید.

هلن کلر (۲۷ژوئن۱۸۸۰- یکم ژوئن۱۹۶۸)

بیماری مننژیت زندگی هلن کلر را تغییرداد.زمانی که او یک سال ونیم داشت، این بیماری بینایی وشنوایی هلن را از او گرفت وباعث شد که او برای سال های طولانی،قدرت برقراری هیچ ارتباطی با دنیای خارج را نداشته باشد.محدودیت های جسمی باعث میشد دیگران توانایی ارتباط برقرار کردن با او را نداشته باشند والبته خودش هم با مقاومت شدید در برابر کسانی که برای آموزش به خانه شان میامدند،آنها را فراری می داد ودر برابر کسی که می خواست او را ادب کند ،خودش را به زمین می انداخت واز حنجره اش صداهای گوشخراشی در می آورد که غیر قابل تحمل بود .بزرگترین حربه اش هم این بود که سر خود را به شدت به زمین می کوبید و وقتی کار به اینجا می رسید او را به حال خود رها می کردند تا هر کاری که دلش می خواهد بکند .شاید چنین اتفاقی می توانست برای یک کودک معمولی پایان زندگی باشد اما هلن کلر تسلیم سرنوشتش نشد .پدر ومادرش که روزهای سختی را در کنار این کودک سرکش می گذراندند،با الکساندرگراهام بل که اموزگارناشنوایان بود تماس گرفتند اما گراهام بل با دیدن هلن،او را ستایش کرد وبه نبوغش پی برد .به پیشنهاد او،هلن را با آموزگارجوانی به نام آنا سولیوان آشنا کردند که او هم کم بینا بود .سولیوان اولین کسی بود که توانست یک راه ارتباطی میان هلن ودنیای بیرون بر قرار کند .هلن سرکش باتلاش معلم جدیدش رام شد.او نشانه هایی را کف دست هلن فشار می داد و هلن هم در کمال تعجب دیگران ،نشانه ها را درک می کرد و سرانجام هم به کمک همین معلم ،به یکی از مشهورترین زنان جهان تبدیل شد .او نخستین زن نابیناوناشنوایی بود که به عنوان دانشجو از کالج فارغ التحصیل شد .