موسسه فرهنگی هنری نابینایان بصیر در تكاپو بهتر از آن باشيم كه هستيم
نوشته های مرتبط
بازدید: 286
بهزاد زاد علی اصغر عضو تیم ملی نابینایان ایران و عضو موسسه فرهنگی هنری نابینایان بصیر هستند ایشان طی این مصاحبه به طور مختصر و کوتاه برایمان درباره رشته های ورزشی که فعالیت داشت صحبت می کنند، اکنون پای صحبت های این جوان پر افتخار متولد ۱۵ خرداد ۱۳۶۷ می نشینیم:
در سه سالگی بر اثر افتادن از دست یکی از نزدیکانم، بینای خود را از دست داده و دچار انحراف چشم شدم. به دلیل وضعیت پیش آمده و همچنین چون فرزند آخر بودم خانواده توجه و محبت بیشتری به من می کردند. سال اول دبستان را در مدرسه بینایی درس خواندم که مشکلات زیادی از لحاظ تحصیلی داشتم ، در ادامه برای تحصیل به مدرسه شهید مرادی معرفی شدم.
در منزل خانواده خیلی مواظبم بودند زیاد نمی توانستم شلوغی کنم ولی در مدرسه خیلی شلوغ بودم به ورزش خیلی علاقه داشتم و در آن موقع ورزش دو میدانی در بین نابینایان در سطح خوبی بود و نتایج خوبی در سطح کشوری می گرفت من هم به دو میدانی علاقمند شدم. اولین معلم ورزش من آقای حسن زارع زاده بودند که الان هم راجع به فعالیت ها و شلوغی های زنگ ورزشم صحبت می کند دلیلش هم این است که من در خانه خودمان راحت نبودم و نمی توانستم زیاد جنبجوش داشته باشم.
در دوران دبستان آرام آرام یاد گرفتم که چطور باید در بین افراد خانواده ام خودم را ثابت کنم هر موقع مهمان داشتیم من کارهایی را انجام می دادم و می خواستم متوجه توانایی من بشوند و بعد از رفتن مهمانها همیشه سرزنشم می کردند که چرا فلان کار را کردی و از ۱۱ سالگی شروع کردم رفتن به مکان های ورزشی و از ورزش دومیدانی شروع کردم . اولین مربی من آقای افخم بودند از ایشان هم بابت زحماتی که برای نابینایان کشیده اند تشکر می کنم .
تا ۱۳ سالگی به مسابقات خاصی نرفتم اما از ۱۴ سالگی کم کم در مسابقات قهرمانی کشوری گلبال ، دو میدانی مدارس ، مسابفات هیئت ورزشی نابینایان استان شرکت کردم و به رشته های دیگر نیز علاقمند شدم از ۱۵ سالگی به دوچرخه سواری روی آوردم تست دادم که خوشبختانه نفر اول شدم و در مسابقات کشوری که در مشهد برگزار شد توانستم مقام اول را بدست بیاورم .
در سال ۸۲ اولین مدال طلای ورزشی ام را در ۸۰ کیلومتر استقامت کسب کردم و کسانی که قبول نمی کردند من می توانم فعالیت داشته باشم ، باور کردند که می توانم . در سال ۸۳ در مسابقات دوچرخه سواری توانستم ۵ مدال طلا بیاورم. در بازی های آسیایی مالزی خوشبختانه مدال طلای تیمی را به دست آوردیم .
کم کم فوتبال نابینایان راه افتاد ومن تست فوتبال دادم که خوشبختانه جزو ۴ نفر اول شدم در مسا بقات قهرمانی آسیا در کره جنوبی مقام سوم آسیا را به دست آوردیم که چین مقام اول را به خود اختصاص داد و اولین بار بود فوتبال نابینایان ایران به مسابقات برون مرزی اعزام شد بعد از راه ندازی مسابقات قهرمانی کشور، تیم ما دوم شد در بازیهای آسیایی گوانجو که در چین بود در آن مسابقات نیز فینالیست شدم اما به دلیل شرایط فنی بد دوچرخه سواری نتوانستم مدال نقره که حق من بود را به دست بیاورم.
در اوایل شهریور سال۹۰ جهت اعزام به مسابقات جهانی فوتبال نابینایان به تیم ملی دعوت شدیم که بعد از استعداد یابی نهایتا ۸ نفر در ۲۶ آذرماه ۹۰ به کشور ژاپن اعزام و از این تعداد ۳ نفر از بازی کنان و همچنین سرمربی تیم از شهر تبریز بودیم .شیرینی این مسابقات برد ۲ بر هیچ کشور ژاپن بود که بازی بسیار سنگینی بود ولی به لطف خدا و دعای اعضای موسسه بصیر توانستیم مقام دوم فوتبال نابینایان جهان را بدست آوریم .
صحبتی درباره موسسه بصیر
خدا را بسیار سپاس می گویم با وجود اینکه از تاسیس موسسه بصیر ۲ سال نگذشته است توانسته رسالت خود را نسبت به نابینایان به نحو احسن ادا کند تا جایی که چندی پیش سوار تاکسی شده بودم شخصی سر صحبت را با من باز کرد و بعد از آشنایی با من ، مرا با وجود موسسه ای که ویژه نابینایان هست آشنا کرد و من بلافاصله به ایشان گفتم که خودم از اعضای این موسسه می باشم و نکته جالب این امر شناخته شدن موسسه بصیر در میان عموم مردم می باشد که این امر به نوبه خود نشان از فعالیت های گسترده این موسسه می باشد .
به امید روزی که موسسه بصیر تمام نابینایان شهر را تحت پوشش گرفته و از توانمندی های آنها بهره مند و عاملی در شناساندن توانایی های این عزیزان به اجتماع باشد.
