نابینایان خدا را بیشتر احساس می کنند

نوشته های مرتبط

کتاب حقوق اجتماعی معلولان

۱۴۰۰/۱۲/۰۳

پیگیری مطالبات نابینایان در بهزیستی شهرستان تبریز

۱۴۰۰/۱۱/۱۲

خلأ اطلاع رسانی به نابینایان در ایران/ انتقاد از توقف چاپ تنها روزنامه خط بریل کشور

۱۴۰۰/۱۰/۰۵

بازدید: 98

با نوک انگشتانت می توانی دنیا را زیباتر از آدم های بینا ببینی که هر روز بی تفاوت از کنار زیبایی های خدا رد می شوند.

مهد تمدن: المیرا جلیلی  می گفت نابینا که باشی و چشمت دنیا را نبیند، چشم دلت بینا می شود، گویی خدا را بیشتر احساس می کنی، لحظه هایت خدایی می شود و شاید دیگران تو را ناتوانی بیش فرض نکنند اما با نوک انگشتانت می توانی دنیا را زیباتر از آدم های بینا ببینی که هر روز بی تفاوت از کنار زیبایی های خدا رد می شوند.  هر روز خورشید طلوع و غروب می کند، به جای اینکه نگاهی به آسمان بندازیم و اندکی در افق خیره شویم و زیبایی های خدا را ببینیم درگیر در مرداب مشکلات زندگی صبح را شب می کنیم و

همانند یک ربات نفس می کشیم.هستند انسان هایی که با دیدگانشان دنیا را نظاره نمی کنند، اما هر سپیده دم دست در دست نسیم می نهند و نفس معطر زمین سبز را بو می کشند و در این دنیا عاشقانه زندگی می کنند.چند سالی است که با موسسه فرهنگی هنری نابینایان بصیر تبریز آشنا شده ام، برای یکبار و به طور اتفاقی به آنجا رفتم، خیابان امام خمینی (ره) – ایستگاه بالاحمام- روبروی ساختمان کاچیران- جنب چاپ ناصر؛ همان یکبار کافی است که از این مکان باصفا دل نکنی…البته منظورم از باصفا انسان هایش است…فضای صفا و صمیمیت، شور و نشاط در این جا موج می زند…کودکان، دختران و پسران نابینا و کم بینا از هر شهراستان به این موسسه برای شرکت در کلاس های آموزشی موسیقی، زبان انگلیسی، عربی، هنری وغیره می آیند..

موسسه ای که هنوز سرپاست

علی رغم مشکلات فراوان، این موسسه با همدلی اعضاء پا بر جاست، مامنی است برای روشندلانی که امید به زندگی در قلبشان هر روز بیشتر می شود.چشمم به پسر جوانی می افتد که آثار هنری زیبایی را به دست گرفته است، دستی به سبدی که تازه بافته می کشد، با حس رضایت سمت کارگاه می رود.سبدهای زیبایش توجهم را جلب می کند، نزدیک می شوم و با وی گفتگو می کنم، می گوید: هادی حیدری شاملو هستم.متولد ۷۴ . تا ۱۶ سالگی کم بینا بودم، سه چهار سال است  نابینای مطلق شدم. دستی به موهایش می کشد و می گوید: خواهرکوچکم مثل من است ولی خواهر بزرگترم مشکلی ندارد.سه سال پیش پدرم را از دست دادم.به عنوان نابینا از زمستان ۸۸ در خدمت موسسه هستم

پیگیری اهداف موسسه و کمک به افراد نابینا را یکی از وظایفی برای خود انتخاب کردم در نخستین مرحله در کلاس های آموزشی این موسسه شرکت کردم و اکنون نیز به سایر افراد کمک می کنم.ازتحصیلاتش می پرسم، لبخندی می زند و سرش را به سمتی که صدایم را می شنود بر می گرداند و می گوید: رتبه زیر هزار در رشته حقوق آوردم ، در اکثر ورزش ها سررشته ای دارم، ولی متاسفانه حرفه ای ادامه ندادم.از علاقه اش به هنر و صنایع دستی می گوید: از دوران کودکی به نجاری علاقه

داشته ام. کارگاهی در موسسه بصیر در زمینه صنایع دستی آغاز به فعالیت کرد با تلاش استاد بایرامی کارگاه آقایان راه افتاد.اکثرا محصولات کارگاه صنایع دستی آقایان موسسه بصیر، سبد است.

از مسئولان هیچ چیز نمی خواهم!

وقتی در خصوص خواسته اش از مسئولان می پرسم، لبخند معناداری بر لبش می نشیند و می گوید: خواستن سخت است، اگر خودمان را جای مسئولان بگذاریم میبینیم بسیاری از خواسته های ما نمی تواند در این شرایط کنونی جامعه اجرایی شود، بنابراین ترجیح می دهم چیزی نخواهم. سری به کارگاه آموزشی صنایع دستی می زنیم، استاد به همراه شاگردانش مشغول سبد بافی است، هر کدام با شور و ذوقی در گوشه ای مشغول هستند.

فرد نابینا نباید در چهاردیواری خانه محبوس بماند

پای صحبت های استاد حسین بایرامی که برف سفید پیری روی موهایش نشسته است می نشینیم می گوید: یک فرد نابینا باید در کنار تحصیل علم، صنایع دستی و کارهای هنری هم یاد بگیرد فرد نابینا نباید در چهاردیواری خانه محبوس بماند، کار کردن برای هیچ فردی عار نیست.وی می گوید: همیشه به بچه ها می گویم وقت خود را بیخود صرف نکنید. البته معتقدم که افراد نابینا می تواند در کارهای دستی موفق باشند و بهتر عمل کنند.

استاد از گذشته ها می گوید: وقتی ۳۰ ساله بودم بینایی خود را از دست دادم.استاد همچنان که سبدی را در دست می بافد، اظهار می کند: همیشه به کارهای هنری بخصوص صنایع دستی علاقه داشتم و سبدبافی را هم خودم یاد گرفتم و ۳۰ سال است که کارهای هنری چون کیف دستی، آویز، جای حوله ای را انجام می دهم و اکنون در این موسسه به هشت روشندل ساخت این آثار را آموزش می دهم، با اینکه آثارم فروش زیادی ندارد ولی همین که می توانم به همه ثابت کنم نابینا هم می تواند چنین هنرهایی را خلق

کند، برایم یک دنیا ارزش دارد. محمد رضا بله داری ۲۷ساله و علی متلم پور هم دوتن از شاگردان استادهستند که چند ماهی است در کنار استاد مشغول هستند و به دستانشان که نگاه می کنیم تند تند سبد می بافند، چنان مهارتی به خرج می دهندکه شاید از عهده یک فرد بینا خارج باشد .

منبع : روزنامه مهد تمدن