موسسه فرهنگی هنری نابینایان بصیر در تكاپو بهتر از آن باشيم كه هستيم
نوشته های مرتبط
بازدید: 164
بوی بهار می آید و در هر کوی و گذربوی آب و تمیزی و خانه تکانی می آید. بوی خاک های آب خورده ی محله های قدیمی و بازخاطرههای نوروزی، عیدانه های کودکانه ،اسکناس های تا نخورده که به خیال خود دنیا را به دستانت گرفته ای…
دقایقی در کوچه باغ های کودکی پرسه زدم…
اما کودکان دیروز، جوانان پر مهر و محبت امروز شده اند، همان دلهای به ظاهر کوچک آن زمان بزرگ شده اند به قد و اندازه اقیانوس.
و اکنون در موسسه نابینایان بصیر در خدمت هم نوعان و دوستان خود هستند ودر عرصه های مختلف می کوشند، روزهای پایانی سال که روزی را به عنوان بصیر تکانی در نظر گرفتیم حضورشان را ثابت کردند و چقدر خوب خانه ی بصیرشان را آب و جارو نمودند وبه دلیل تعدد فعالیت های موسسه روز تعطیل را انتخاب کردیم و ساعاتی که اعضای افتخاری می توانستند در کنار خانواده هایشان سپری کنند در دفتر موسسه حاضر شده اند.
آری بصیر فقط نام یک موسسه فرهنگی هنری ویزه نابینایان نیست,بصیر خانه ای است که در آن قلبهای بزرگی می تپد فرق نمی کند که در چه مقام و منزلتی باشی .یاران بصیر همیشه خوش می درخشند زیرا اینجا همه برای یک هدف تلاش می کنند.
تمام اعضای افتخاری که در کنار دوستان و شهروندان عزیز نابینا و کم بینا در هر عنوانی که باشند. دکتر، مهندس، استاد دانشگاه، روانپزشک، وکیل، معلم فرقی نمی کند در بصیر هر که و هر چه باشی مسیرت یک چیز است و فقط یک شرط دارد باید بدانی این مسیر ,مسیری دو نفره است ،کنار نابینا بودن .اعضای افتخاری به خوبی این موضوع را فهمیده اند.
اینجا کسی مهارت یا مدرکی را به رخ کسی نمی کشد همه سعی میکنند از یک پنجره به دنیا نظاره کنند برای نگاه از پنجره بصیر باید یکدلی ،همدل بودن و یکرنگی را یاد بگیری، گفتنش آسان است اما بصیریان این مهم را بسیار تمرین کرده اند
با وجود یاران بی ادعای بصیر می توان زندگی را دم به دم در بین دوستان، خواهران، برادران نابینا و کم بینا حس کرد.
جوانی که نابینا را حتی برای عبور از خیابان همراهی می کند،
خانم دکتری که با صمیمیت کنار بچه های دبیرستانی مانند یک دوست برایشان تدریس می کند و حتی گاه با آنها سر صحبت را باز کرده و به درد دلهایشان گوش فرا می دهد،
معلم دلسوز بازنشسته ای که مانند پدری مهربان دست نوازش خود را بر سر کودکان نابینا می کشد و برای یادگیریشان کم از فرزندان خود نمی گذارد،
گوینده ای که در فصل امتحانات یا در اوقات دیگر مانند همراهی خوب برای دوستانشان کتاب درسی ضبط می نماید،
معلم زبان انگلیسی که برای تشویق دانش آموزان خود جایزه ای برای صحیح نوشتن انگلیسی به خط بریل (نابینایی) تعیین می کند،
استاد ریاضی که دانش آموزان سال آخر دبیرستان ،که او را معلم ریاضی خود نمی دانند بلکه مانند یک برادر و حتی به گفته ی خودشان فراتر از یک دوست می دانند،
مربی هنری که برای آموزش کارت پستال و جعبه سازی ویزه نابینایان روش های نوینی ابداع می کند.
آری اینجا بصیر است…
نشانی از عشق دارد…
قابل ذکراست این مطلب درهفته نامه آذرپیام ویژه نوروز به چاپ رسیده است.
xQU3p6 omsujnotmhmc, [url=http://xbqhowstvwev.com/]xbqhowstvwev[/url], [link=http://sodusacxdmpg.com/]sodusacxdmpg[/link], http://thhfwhxmzohp.com/