موسسه فرهنگی هنری نابینایان بصیر در تكاپو بهتر از آن باشيم كه هستيم
نوشته های مرتبط
بازدید: 212
محمدرضا بابایی خراسانلو متولد ۱۳۳۳ در تبریز است.دارای ۳۳ سال سابقه ی خدمت در آموزش ابتدایی در سمت های مدیر، معاون و راهنمای تعلیماتی (۱۰ سال) هستند.هم اکنون با صنایع آموزشی و تدریس کیت های علوم و ریاضی کار آموزش را ادامه می دهند.
– با موسسه ی بصیر چگونه آشنا شدید؟
من توسط خانم فاضلی که یکی از هم دانشگاهی های دخترم هستند با موسسه آشنا شدم و به طور افتخاری در مقطع ابتدایی با موسسه همکاری می کنم.
– هدف شما از همکاری با موسسه چیست؟
هدف من کمک به جوانان و نوجوانان روشندل و مشاوره و هم فکری با کارکنان جهت پیشرفت و تعالی موسسه است.از آنجائیکه کلیه ی کارکنان موسسه با حداکثر عشق و علاقه در خدمت روشندلال می باشند، این عشق و علاقه ی آنان برای من به مصداق “مستمع صاحب سخن را بر سر ذوق آورد” است که وقتی وارد موسسه می شوم فضای صمیمی آنجا بنده را وادار به فعالیت می نماید.
– نحوه ی فعالیت شما در موسسه به چه صورت است؟
در مورد کلیه ی دروس لبتدایی بویژه در آموزش ریاضیات کلاس های فوق برنامه اجرا می نمایم و در حین آموزش از وسایل کمک آموزشی ویژه برای ارائه ی مطالب به دانش آموزان ابتدایی که برای فهم عمیق و بهتر مطالب بسیار موثر است، استفاده می نمایم.علاقمندم در کلیه فعالیت های آموزش ابتدایی با موسسه همکاری نمایم
– چه برنامه هایی در آینده برای موسسه مد نظر دارید؟
در نظر دارم افراد واجد شرایط معرفی شده از طرف موسسه را آموزش دهم تا در آینده آنها جایگزین بنده باشند.
– آینده موسسه را چگونه ارزیابی می کنید؟
از آنجا که کلیه ی افراد ذی ربط ، چه موسسین و چه کارکنان همگی دلبسته ی کار خود هستند و با حداکثر عشق و علاقه به فعالیت مشغولند، بنابراین این موسسه همواره رو به پیشرفت و تعالی خواهد بود.از آنجا که بنیانگذاران موسسه ی فوق صاحب دل و صاحب علم هستند، لذا موسسه همیشه راه موفقیت و پیروزی را در پیش خواهد داشت.
– دغدغه های شما در مورد آموزش نابینایان چیست؟
اولا از انجا که مدارس دانش آموزان در مورد آموزش آن ها ضعیف عمل می کنند و به نظر می رسد آموزگاران از تخصص لازم و کافی برخوردار نیستند لذا چنین استنباط می شود که دانش اموزان از نظر آموزش ضعف ها و خلاء های پایه ای زیادی دارند که ضروری است آموزش دهندگان آن ها حتما در این مورد آموزش های لازم را ببینند و ثانیا به نظر می رسد موسسه از نظر تبلیغات و جذب دانش آموزان بویژه در پنج ناحیه آموزشی قوی عمل نمی نماید واین به علت کمبود جا و امکانات ساختمانی موسسه است که انشاالله در سال های آتی شاهد بسط فعالیت هایشان باشیم.
– در این یک سال همکاری با بصیر آن را چگونه می بینید؟
علی رغم کمبودهای ساختمانی و امکانات، به علت بصیرت بالای کارکنان و افراد موسسه، بنده این موسسه را در ردیف باغچه ی اطفال باغچبان ارزیابی می کنم و همواره امید آن دارم که افراد موسسه طی مراحل کار و زندگی موفق و پیروز باشند و روشندلان بیشتری را تحت حمایت خود قرار دهند و در راه خدا هیچگاه احساس خستگی نکنند زیرا که خدمت در راه خدا خستگی ندارد.
از زبان این معلم مهربان:
فرزند عزیزم
تو را دوست دارم. تو را با همه شیطتنت ها و افکار بچه گانه ات سادگی و یکرنگی ات.
آرزو میکنم هروقت به کلاس پا می گذارم وجودت را غرق شادی ببینم. نمی خواهم گل وجود تو را دست خزان پژمرده کند.شادی و لبخندت دلم را صیغل می دهد.
از زبان کودک استثنایی:
تو درس دادی و من یاد گرفتم اما این بار می گویم و تو گوش کن تا بدانی درد مرا ای معلم تنبیهم مکن. خردم مکن. من امروز درسم را نخوانده ام . مشقم را ننوشته ام. میدانی چرا؟چون خانه ما سرد و خاموش است . دستانم سرد و لرزان است. روحم خسته است. در خانه ما از لبخند و آرامش خبری نیست . از من چه انتظاری داری ؟ مادرم بیمار است. پدرم بیکار است. از من درگذر. پس درد فراوان است. یکی از بی مادری. یکی از فقر. یکی از ناتوانی.
آری. کم توانم اما من می توانم پس باورم کن و غرورم را مشکن.
باید گفت: که کودک استثنایی لبخند خداوند است و باید کاری کرد که حضور این لبخند در کنار ما پررنگ تر باشد.
دانش آموزان در کلاس آسیب پذیرترین افراد هستند و چون به معلم اعتقاد و اعتماد کامل دارند پس نقش معلم استثنایی بسیار حساس است. معلم باید جهان بینی هر کودکی را جداگانه بشناسد و او را در مسیر پرواز یاری نماید.
من می دانم یک دانش آموز می تواند در کلاس من دوباره به دنیا آید و یا بمیرد. اما باید دانست:
معلمی که خود سالها پیش مرده و مطعلق به قانون محبت و مهرورزی و خلاقیت و هنر دوست داشتن نیست. نمی تواند دانش آموزی عاشق بپروراند. بنابراین هنری که توان ماندن در آینده را ندارد عقیم می شود.
لذا:
در عشق بجوی ما را در ما بجوی او را
گاهی منش ستایم گاه او مرا ستاید
